Als het gaat om COPD, is een van de meest verwoestende problemen waarmee patiënten worden geconfronteerd, de achteruitgang van hun spieren en ademhalingsfuncties, evenals de ontwikkeling van inspanningsintolerantie. Al deze problemen houden verband met een aanzienlijke daling van de kwaliteit van leven en de prognose van een patiënt. Het is daarom belangrijk om te begrijpen waardoor deze spierafbraak ontstaat en hoe deze kan worden bestreden of op zijn minst behandeld.

Skeletspierdisfunctie draagt ​​bij aan inspanningsintolerantie en verdere spieruitputting bij COPD-patiënten. Spierversterkende oefeningen met behulp van weerstandstraining worden daarom aanbevolen bij COPD-revalidatie, waar meestal ook duurtraining zoals fietsen of wandelen bij hoort. COPD-revalidatie verbetert op efficiënte wijze het inspanningsvermogen, de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven (KvL) en vermindert het aantal ziekenhuisopnames – en als gevolg daarvan maakt het nu deel uit van de standaard COPD-behandeling. De effecten en voordelen van weerstandsspiertraining zijn echter onduidelijk.

In deze blogpost gaan we systematisch het bewijs evalueren om het effect van gecombineerde weerstands- en duurtraining te vergelijken met alleen duurtraining.

Belangrijkste bevindingen

• Skeletspierdisfunctie draagt ​​bij aan inspanningsintolerantie en verdere spieruitputting bij COPD-patiënten.
• COPD-revalidatie verbetert het inspanningsvermogen en de kwaliteit van leven (QOL), maar omvat meestal alleen duurtraining.
• De systematische review laat zien dat zowel kracht- als duurtraining de kwaliteit van leven, de inspanningscapaciteit, de maximale zuurstofopname en de activiteiten van het dagelijks leven verbeteren, zonder verschil tussen de groepen.
• Spierkrachttraining wordt nog steeds aanbevolen, omdat dit het risico op overlijden bij COPD-patiënten verkleint.

Gevolgen voor de patiënt

Zowel spierkracht- als duurtraining verbeteren het inspanningsvermogen, de zuurstofopname en QOL bij COPD, terwijl spierkrachttraining ook het sterfterisico vermindert.

Studiemethoden

Gerandomiseerde controleproeven (RCT's), systematische reviews en richtlijnen op basis van RCT's die de effecten van gecombineerde training vergeleken met alleen duurtraining, werden in de analyse opgenomen. Primaire gemeten uitkomsten omvatten hrQOL, activiteiten van het dagelijks leven, mortaliteit, bijwerkingen, kortademigheid. Secundaire uitkomsten waren onder meer loopafstand, spierkracht, vetvrije massa en inspanningscapaciteit.

Studieresultaten

Elf studies met 331 deelnemers kwamen in aanmerking. De duur van de training was drie tot twaalf weken, met twee tot drie sessies per week. Weerstandstraining omvatte spieren van het boven- en onderlichaam met een toenemende belasting tijdens de training. Duurtraining omvatte oefeningen op de fietsergometer en/of loopband. Geen significante verschillen in HRQOL, dagelijkse levensverrichtingen, zes minuten wandeltest en maximale zuurstofopname tussen de groepen, maar wel een significante toename in spierkracht in de gecombineerde trainingsgroep.

De combinatie van weerstands- en duurtraining leidt tot meer spierkracht in vergelijking met duurtraining alleen, maar tot geen veranderingen in HRQOL, inspanningscapaciteit, dagelijkse activiteiten of zuurstofopname. Gecombineerde training wordt echter aanbevolen, aangezien verminderde spierkracht bijdraagt ​​aan COPD-sterfte, onafhankelijk van de longfunctie. Het aangetoonde spierversterkende effect zou daarom de sterfte kunnen verminderen.

Referenties

Iepsen UW et al. Een systematische review van uithoudings-, weerstands- en gecombineerde oefentraining bij COPD. ERJ 2014;44(Suppl. 58):3033.