Maar hoe werkt dat precies? Wat zijn de meest effectieve methoden om ademhalingsspieren te trainen? En wat zijn de meetbare resultaten? Een reeks onderzoeken heeft de afgelopen jaren deze vragen vanuit verschillende invalshoeken bekeken en de resultaten zijn onlangs verzameld en geanalyseerd in een meta-analyse om het krachtigste bewijsmateriaal te extraheren.

Onderzoekers van de ETH Zürich evalueerden 236 relevante artikelen en namen 49 onderzoeken op in hun analyse. Na kwaliteitscontrole voldeden 8 onderzoeken aan de inclusiecriteria voor diepgaande analyse [1].

De algemene conclusies bevestigen de effectiviteit van respiratoire spiertraining (RMT) om de trainingsprestaties te verbeteren:

• RMT verbetert de trainingsprestaties
  • De gemiddelde algehele prestatieverbetering was 11%. De sterkste prestatieverbeteringen werden gezien in tests met constante belasting (21% verbetering).
  • Minder fitte individuen ervaren een steilere helling in prestatie in vergelijking met hoogopgeleide atleten. Dit komt door een kortere tijd tot vermoeidheid van de ademhalingsspieren bij ongetrainde proefpersonen, die wordt verhoogd door RMT.

• RMT verbetert de trainingsprestaties onafhankelijk van de RMT-methode
  • De twee belangrijkste methoden die worden gebruikt, zijn krachttraining van de ademhalingsspieren en training van het uithoudingsvermogen van de ademhalingsspieren. Beide methoden resulteerden in een vergelijkbare impact op de prestaties.
  • Het aanbieden van een combinatie van in- en uitademingsspiertraining bleek superieur aan het trainen van alleen in- of uitademingsspieren.

• RMT verbetert de trainingsprestaties, onafhankelijk van het type training
  • RMT zorgt voor prestatieverbetering bij duursporten zoals fietsen of hardlopen, maar ook bij intermitterende sporten zoals voetbal of basketbal.

CONCLUSIE

Analyse van alle relevante hoogwaardige gegevens laat zien dat RMT de trainingsprestaties effectief verbetert, waarbij gecombineerde inspiratoire en expiratoire spiertraining het meest effectief is.

De grondgedachte voor het trainen van beide aspecten van de ademhalingscyclus is tweeledig:

Oefening veroorzaakt vermoeidheid van de ademhalingsspieren, wat leidt tot kortademigheid (kortademigheid), wat de belangrijkste reden is om te stoppen met trainen. Inspiratoire en expiratoire spieren worden in gelijke mate beïnvloed door vermoeidheid van de ademhalingsspieren.

Overbelasting van de ademhalingsspieren activeert de metaboreflex, waardoor de bloedstroom naar de ledematen wordt verminderd en de trainingsprestaties worden aangetast, wat uiteindelijk leidt tot inspanningsverzwakking. Zowel de inspiratoire als de expiratoire spieren wekken de metaboreflex op.

Deze twee punten onderstrepen het belang van het trainen van zowel de inspiratoire als de expiratoire spieren voor een optimale impact op de trainingsprestaties. The Breather is een van de weinige beschikbare apparaten die beide delen van de ademhalingscyclus traint.

Referentie:

1. Illi SK, Held U, Frank I, Spengler CM. Effect van ademhalingsspiertraining op trainingsprestaties bij gezonde personen: een systematische review en meta-analyse. Sport med. 2012;42: 707-724.